حتما برای شما هم پیش آمده که موقع غذا خوردن حواست تون همه جا بوده باشه الا میز غذا و خود غذا.درسته؟ حالا بیاییم تمرین کنیم و هنگام صرف غذا، حواس مون را فقط به اون لحظه ای که تک تک طعم ها را می چشیم، بدهیم و لذت شون را در لحظه و با حس، مزه مزه نماییم ،طوری که انگاری غذا ذره ذره نوش تک تک سلول هامون می شود.این حس و تجربه ی بی نظیر را می گویند،"مزه مزه کردن لذت غذا ".
این تجربه فوق العاده را به خیلی از امور همچون دریافت رایحه خوش از تک تک برگ درخت یا درختانی که مشاهده می کنیم؛احیاء کودک درون هنگامی که با بچه ها بازی می کنیم؛ به رقص درآوردن روح،به هنگام صحبت و همنشینی با کسی که دوستش داریم و خیلی از موارد دیگر ؛ می توان تعمیم داد.
ازجمله مواردی که می شود این تجربه روح انگیز را تعمیم و سرایت داد، " زمان" است. آری، مزه مزه کردن زمان ! نگه داشتن زمان و حظ بردن از لحظه، به زندگی لذت و معنا می بخشد؛همان طوری که ادویه به غذا طعم می دهد.یاد بگیریم یکم تو زمان حال متوقف شویم. از لذتهای کوچکی که در گذر زمان در زندگی رخ می دهد، نگذریم و مزه مزه شون کنیم.اینقدر با عجله و شتابان زندگی نکنیم و برای رسیدن به یه شادی بزرگتر و گاهی شاید واهی، لحظات حال را شهید نکنیم.
مزه مزه کردن زمان؛ یعنی لحظه به لحظه را لمس کردن، غرق شدن در آن ، بوییدن آن، چشیدن آن، نوشیدن آن و مست شدن از آن ؛ طوری که احساس خوشایندی سرتاسر وجود آدمی را فرابگیره. در غیر این صورت ؛جسم، روان و روح را به سلاخگاه فرسایش، سرخوردگی و دلمردگی برده ایم!!
درباره این سایت